Het 'ik voel me eenzaam'-thema kan gevoelig liggen bij sommige mensen. Ik denk dat het een van de ergste gevoelens is die een mens kan ervaren. Het gevoel dat je er niet bij hoort, dat je ergens alleen voor staat. 'Ik voel me eenzaam' is niet iets wat je makkelijk tegen jezelf zegt: het is lastig te erkennen. Door deze blog te schrijven, probeer ik een gaatje voor je te creëren om het eerst te erkennen en daarna een oplossing te bieden.
Persoonlijke trauma's?
Het onderwerp kwam naar boven in mijn semi-slaap. In mijn jeugd heb ik namelijk heel vaak moeten dealen met dit thema. Ik neem je mee in mijn jeugdige wereldje van toen.
Als klein kind zat ik op een Christelijke basisschool. Ik was het enige niet gelovige en ongedoopte kind op die school. Dit betekende dat wanneer wij elke woensdag ochtend in de koude kerkbankjes zaten, ik het enige kind was dat geen hosti mocht halen. Ik herinner me het nog zo goed, dat al mijn schoolgenoten opstonden en een rij langs mij vormden, terwijl ik als enige op dat kerkbankje moest blijven zitten. Vaak keek ik dan maar een beetje de andere kant op, wachtende tot deze hel voorbij was. Ik voelde altijd alle ogen op mij gericht waren op een of andere manier. Nu ik dit beschrijf 30 jaar later, krijg ik er nog steeds de kriebels van. Ik voel nog steeds de eenzaamheid als dat ik die voelde als klein jongetje.
We zijn met z’n dertienen in plaats van met twaalf
Nog een gebeurtenis die diepe indruk op me gemaakt heeft. Als klein kind was ik uitgenodigd voor een kinderfeestje van klasgenootje van mij. Ik kocht het mooiste badminton racket en vertrok naar het verjaardagsfeestje..
Huh?, jij bent helemaal niet uitgenodigd Tjalling!
Toen ik voor de deur stond en zijn moeder opendeed, zei zij meteen: 'Huh, jij bent helemaal niet uitgenodigd Tjalling!'. Wat bleek? Ik had die uitnodiging voor het feestje bij iemand anders thuis gezien en om een of andere reden had ik bedacht dat ik er ook een ontvangen had en was ervan overtuigd geraakt dat ik ook uitgenodigd was. Ik bleef op het feestje, maar dat was bepaald geen feestje. De hele dag werd ik eraan herinnerd dat ik die extra persoon was.
We gingen naar een hamburger workshop bij de McDonald's en waar iedereen bij was, zei zijn moeder: 'er is een persoon extra bij'. Na de Mac gingen we skelteren en je raadt het al, bij aankomst werd meteen gezegd: 'we hebben 13 mensen in plaats van 12'. Ook nog een onhandig getal voor een dergelijke festiviteit. Ik vermoed dat ze geen notie had, wat voor impact dit kan hebben op een klein kind.
Faalangst een veel voorkomend verschijnsel
Mijn laatste verhaaltje, gaat weer over een verjaardagsfeestje. Ja, klaarblijkelijk heel veel kleine traumaatjes gebeurden op verjaardagsfeestjes bij mij. Misschien wel de reden, dat ik nog steeds niet van die feestjes hou.
Als klein kind had ik zware faalangst. De reden waarom ik nooit een zwemdiploma heb behaald. Toen ik moest afzwemmen, liet ik me simpelweg naar de bodem zakken. Mijn leraar moest vervolgens met kleren en al het water in om mij van de bodem af te halen.
Op dit betreffende kinderfeestje gingen we naar een zwemparadijs. Officieel moest je een zwemdiploma hebben om van de glijbanen te mogen. Alle kinderen mochten en gingen dus vrij van de glijbanen af. Als het mijn beurt was, moest de oudere broer van de jarige mij steeds opvangen onderaan de glijbaan. Dat gevoel alweer, weggezet worden van de rest, anders zijn dan anderen: een zeer onprettig gevoel.
Vreemde eend in de bijt
Dit zijn maar een paar kleine voorbeelden, van er niet bij horen. Het vreemde eendje in de bijt zijn en het ervaren van eenzaamheid. Maar wat is dat gevoel eigenlijk en waarom maakt het zoveel impact? Ik denk dat je vooral in je jongere jaren niet op wil vallen, lekker in wil blenden met de rest en vooral niet teveel de aandacht op jou als persoon wil hebben. Dit geldt voor mij althans, dit zal niet bij iedereen opgaan. In mijn geval bleken al deze ervaringen juist verborgen godsgeschenkjes te zijn. Ze hebben me gemaakt, tot wie ik nu ben. Ik zal dit verduidelijken.
Dit soort ervaringen uit je verleden, kunnen voor of tegen je werken. Jij hebt zelf de keuze welke optie je kiest. In mijn geval zorgden deze ervaringen voor een positieve impact op latere leeftijd. Ze maakten me het kind en later de volwassene die altijd naar het randje van de berg wilde klimmen, om te ontdekken wat daar allemaal te zien viel. Diegene die nooit bepaalde conventies zomaar voor waar aannam.
Een kind en volwassene die niet zomaar onderdeel wil uitmaken van een groep. Als een groep links ging, ging ik rechts eens kijken wat daar te vinden was.
Ik was nou eenmaal altijd de vreemde eend in de bijt en ging me daar dan maar ook naar gedragen. Dit is iets wat ik nu nog steeds bewust of onbewust doe in mijn beslissingen en daden.
Negatieve ervaringen uit het verleden
Ervaringen uit het verleden, kunnen je acties of beslissingen in het heden negatief beïnvloeden, maar dat hoeft dus niet zo te zijn altijd. Je hebt altijd de keuze. Lees mijn andere blog eens over dat onderwerp.
Nog steeds hou ik niet van conventies en grote groepen en als ik me in een grote groep bevind, zorg ik er altijd voor dat ik me net even wat anders opstel.
Ik heb een 4-urige werkweek opgezet, wat het mogelijk maakte op verschillende tropische eilanden gewoond te hebben. Ik ben bezig piano lessen te nemen, om ooit een rap track op te kunnen nemen. Lang verhaal kort, ben ik zeer dankbaar voor al die onplezierige ervaringen uit het verleden, omdat ik ze simpelweg nodig had om te worden wie ik nu ben.
Als je je ervaringen uit het verleden gebruikt voor destructief gedrag in het heden, denk dan nog eens aan deze blog. Bedenk eens of je ze niet kan ombuigen naar het positieve. Naar deze video van Wayne Dyer kijken, kan je wellicht ook wel helpen.
Lieve lezer, probeer de verborgen zegeningen te zien in al je ervaringen, vooral de slechte, omdat je nooit weet wat ze ooit nog mogen brengen.
Tjalling
